Omgewoelde aarde?
Verlaten mens, treed
uit de schaduw van je nacht,
wat zit je nog te mijmeren
over nieuwe vragen,
er is brood,
er zijn spelen hier,
loop niet dood in slechts
één karrenspoor, de
ongelijke dogma’s achterna
in slijtende verlangens op
het lang verwachte dier,
Het is om het even hoe dat
heten mag, maar ik zal je
blijvend strelen, met in
hoop gedeelde dromen,
beide uit de ongeneselijke
kracht van kwetsbaarheid,
De tijd zal tot ons spreken
gezamenlijk zullen onze
betraande ogen breken om
te stranden in een ideologie
van een kille winterslaap
stap niet in de huid
van een nieuwe nacht,
misschien is dat het
waarop je hebt gewacht?
een vacht vol parasieten,
vanuit de omgewoelde aarde?
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 15 november 2015
Geplaatst in de categorie: geweld