ingehaald

toen we onsterfelijk waren
al wisten we het niet
rolden de woorden uit
onze monden met de
snelheid van het licht

op een dag haalde
de tijd ons in
we hunkerden naar vertraging
woelden te hooi en te gras
naar brokstukken van toen

we zagen hoe op zee
een storm opstak
onze woorden bereikten het
het uiterste licht niet langer
we oefenen in stilte

Tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 78