Het schilderij

Eindelijk kan ik naar het schilderij
Kijken en zie ik de werkelijkheid
Op loopbare afstand, zelfs het reizen
Herbeleef ik met eigen bepakking.

Onwennig nog van de gewaarwording
Dat niet bij iedere blik het paneel
Opnieuw moet worden opgehangen,
Aanvaard ik vertrek, aankomst en schijn.

De tussenruimte, die nooit heeft bestaan,
Betreed ik en loop gadegeslagen
Als toeschouwer door het beeld: een balans
Van onder voeten wegdruipende hoogtelijnen.

Met eigen ogen maak ik buitenstaander
Mij medestander nu het ontbreken
Van wanden tot een doorbraak leidt naar
Het hoogst links gelegen, duistere dal.

kunst psychologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 87