Met een PowerShot A720
dwaal je langs de opgetogen ribben
van de kathedraal in Salisbury.
Geprevelde gebeden uit eeuwen
kluisteren je oor in stille nissen.
Een schone orgelklank bevangt je
als je net een sluitsteen hebt geschoten.
Het mysterie der opklinkende preken
heeft het pleister rijk beloond!
Zolderachtige gemoedelijkheid
verwarmt je ogen, bezwaart je hart.
Voor deze oase heb je gekozen.
Straks is alles weer gewoon.
Zodra je de Canon vermoeid laat zakken,
komen je aardse gedachten naar boven.
Voldaan verlaat je de pilaren,
je hoofd nog tollend van wat je gehoord hebt...
(Bezielde ruimte waar je met Iemand
aan de praat raakt over de berg Horeb.)
... foto: de vieringsgewelven in Salisbury ...
Schrijver: K.Bladzij, 15 februari 2017
outlook.comGeplaatst in de categorie: vakantie
meeting 2.0 met 2 stemmen 
258
258
Geef je reactie op deze inzending:
De moderne leefregel (de canon van nu)
raakt hier via het verleden geconfronteerd met
de ontvangen wet op de berg Horeb.
Twaalf keer 'je' zou op de stammen van Israël kunnen slaan. Maar evengoed op iedereen.
Details staan in dienst van de hoofdzaak!
Je staat dus oog in oog met een dubbelcanon...
Het vers vind ik meer waard dan de gegeven 6 maar er zitten wel wat min-puntjes in naar mijn idee.
De titel is te moeilijk. Ik kwam pas achter de betekenis toen ik las dat je een sluitsteen schoot. Waarom niet gewoon camera? Misschien is het niet opgevallen maar er staat zeker twaalf keer "je" in dit werk. Dat zou met minder moeten kunnen.