Wilg

soms denk ik aan die boom
de wilg in de kromming van de laan
uitgeschoten, een wilde bras
zie hem nog staan, zonder schroom
te getuigen van zijn eigenheid
een valse noot op de oprit met
aan beide kanten de fiere heersers
stamhouders in eiken, getuigend
van de rechte weg, nimmer uit het lood

het herinnert aan de tijd van licht
waarin de grens wordt verlegd
buiten het beeld van toezicht
en wildgroei de hemel beklimt
ik was nimmer verveeld, werd vaak
bemind, niets hoefde te worden
uitgelegd, echte daden werden verricht
in de tijd van gebloemde horden
die wilg, de herinnering, ben ik geworden

herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 41 stemmen 96