Bellen

Ieder gedicht heeft iets van een veertje
dat naar het licht zweeft
hij is zo frêle dat hij niets van een schaduw heeft

zijn woorden gaan door de ijle lucht
naar de atmosfeer
een kind dat bellen blaast begrijpt dit het beste

of misschien onze lieve heer
hij benadert immers het onsterfelijke van het woord
ik heb alleen lang niet meer van hem gehoord

het gedicht blijft bestaan
vaak onbegrepen
met de ogen vast dicht geknepen

maar hij blijft.

Biografie van deze schrijver

Bellenblazen Gedichten Onsterfelijk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 225