Netgedichten

netgedicht (nr. 63.242):

stil stilt de stilte

op gezag van haar bezetter
zonovergoten en niet vermoedend
op een doodgewone zaterdag
verzamelt zich de gemeenschap

dan scheidt haar woeste woede
van mannen en vaders
samen met de vrouwen
de kinderen en hun moeders

gruw gruwelt gruwelijk zo
als dood en verderf zaaiend
zinloos moordend de ss
hen daarna het leven neemt

als mannen met de zeis
worden barbaars grimassend
als waren het korenhalmen
vaders en mannen neergemaaid

vrouwen moeders en kinderen
in gods heilige huis gedwongen
worden niemand en niets ontziend
opgehokt verbrand en opgeblazen

het dorp en haar mensen
zeshonderd tweeënveertig in getal
worden in ijziger dan ijzige ijzigheid
vlammend de toekomst ontnomen

in van sadistische salvo’s de ruïne
die ter getuigenis ons herinnerd
aan wreder dan wrede wreedheid
stilt stil nu de stilte van verlatenheid