Existenz
een mens balanceert
tussen zomerse zwoelte
onder een schaduwrijke boom
en de verlaten koelte
vaak door een leegte begeerd
ik zeg dit zonder schroom
immers het is de mens eigen,
het hart wil dit laatste vermijden
en vlucht in een verlangende droom
dat schuurt langs het pad van lijden
in de hoop dat een gemis zal zijgen
toch moet men zelf telkens opnieuw zaaien
en oefenen in onbaatzuchtig geduld
leren omgaan met dat weinig vanzelf
aan komt waaien en dat begrepen worden
dikwijls in nevel is gehuld
niets is de mens vreemd, zo wordt beweerd
hij bezit de kunst van het delend geven, maar
is tevens met regelmaat van zichzelf ontheemd
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 6 juli 2017
Geplaatst in de categorie: filosofie