herfstig

het bos valt in zijn bladeren,
schuift paden voor zich uit

gistende aarde met open poriën,
kloppend als vertrouwde adem

aan takken hangen ongeruimde
tijdperken te wachten

op verlossing, genade, nachtschade,
aanharking zelfs

het weinige is ongerijmd, meestal
nadat iemand struikelt

monotoner dan een kettingzaag,
voorspelbare namen nemen bezit

wat niet wegneemt,
zoals lichaamseigen

herfst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 132