inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.909):

Het Zoete Zingen

Ik zit in vaders rookstoel bij het raam
En zie nog steeds de weidse bollenvelden
Waar stro nu ligt als goudgeel winterdek
Groeit straks beton in plaats van zomerbed

De heg is afgeschoren tot de grond
En naast de slootjes tussen stoppelriet
Zie ik dat wilg na wilg zijn kop verliest

Opeens zie ik een kind, het lacht en zwaait
Het kent nog geen malheur, dat maakt me blij
Ik loop naar buiten, roep het vrolijk kind
Als wederwoord hoor ik het zachtjes zingen

Schrijver: Hanny van Alphen, 7 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 299

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Adeleyd
Datum:
10 oktober 2017
Het vrolijk kind dat zingt! Mooi !
Naam:
geeraardt
Datum:
9 oktober 2017
Mooie nostalgie. Sommige dingen veranderen niet ten goede helaas.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)