Netgedichten

netgedicht (nr. 63.963):

de poort

een bruisende tuil
bomen gebonden
op de smalle landweg
een poort naar veraf
strak in het land
op lange stammen

een deur naar niets
in lam gelegd land
ook ongewijzigd
door lichte wind

het is een hemels poort
als de lucht door zware
wolken wordt stuk gesmeten
het is een zware deur
die naar de einder open gaat
als zomerwolken
boven de aarde staan

wie bouwt zo iets
een lichte singel
van hoop
om bouwland
te beschermen
om ergens met
een auto te komen
of is het hoger
een plan van een god
die weinig van zich
laat merken
maar stil merktekens
achter laat
die kunnen worden
verstaan.

... De foto van Henri Cartier-Bresson bij het gedicht (L'imaginaire d'apres natures)van Leo van Kuijeren (18-09-2017)inspireerde mij tot deze overdenking ...

Schrijver: Pieter Sierdsma, 16 oktober 2017