schorre zwanen
de dag boeit, alsof het in boeien is geslagen
het roestig ijzer heeft geen jaartallen
om in te zien hoe lang de dood aan de poort
van de schorre zwaan zijn levensverhaal vertelt
wie boeit het, één ieder is de afwas in zijn eigen teil
ze sluizen zacht het geluid dat hen voortbracht
in broze herinneringen aan mijn schreden voorbij
snavels getuit alsof het octrooi is ontgleden
aan de stille waterspiegel van dit moment
iets maakt me duidelijk dat deze zwanen bestaan
uit alles wat niet zwaan is, zo ook ik
het boeit als ik in de verte de kille avondklok
de uren hoor slaan die nog moeten komen, hier
staat de tijd niet stil maar deze tijd herkent zich niet
als het objectief de liefde waarneemt tussen deze beide
witte gevleugelde stervelingen
Geplaatst in de categorie: vrijheid