inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.071):

blaren vallen alle jaren

in het heden waarin ik leef
herhaalt zich aldoor mijn verleden
de smalle dreef van gedragen hoop
slingert tussen mens en dier
tussen het aardse en hemellicht,
het is de levensloop

het gaat zoals het gaat
in hoeverre kies jij of ik ervoor
wil je het zien aankomen;
we leven toch aldoor in dromen
of in het roepen dat ik alsmaar hoor

ik verschuif weer de stoelen,
zal ik er een gewoon ruimen
en zo minder leegte voelen
of worden de afstanden juist groter
waarmee ze eenzaamheid bedoelen

het tafelblad behoudt zijn omvang
rotsvast en kwetsbaar tegelijk
en als ik het houten altaar dek
is het dan een stille omgang
of een hek met prikkeldraad

ach ik weet het, zoals ieder
er komt veel op je weg
maar er is meer wat je achterlaat;
het is de wet van het slijtend gewaad


Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 30 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 130

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
31 oktober 2017
Leven, de werkelijkheid. Tussen dromen van hoop toch een eenzaamheid, onverklaarbaar... Veel blijft er achter, opgeslagen als een herinnering of tastbaar voor later. Een hele filosofie in een gedicht, schitterend.
Naam:
Claire Vanfleteren
Datum:
30 oktober 2017
Wat men achterlaat kan altijd nuttig zijn, misschien niet voor ons, maar voor diegene die het aandurven het geschreven woord te lezen en te willen begrijpen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)