blaren vallen alle jaren
in het heden waarin ik leef
herhaalt zich aldoor mijn verleden
de smalle dreef van gedragen hoop
slingert tussen mens en dier
tussen het aardse en hemellicht,
het is de levensloop
het gaat zoals het gaat
in hoeverre kies jij of ik ervoor
wil je het zien aankomen;
we leven toch aldoor in dromen
of in het roepen dat ik alsmaar hoor
ik verschuif weer de stoelen,
zal ik er een gewoon ruimen
en zo minder leegte voelen
of worden de afstanden juist groter
waarmee ze eenzaamheid bedoelen
het tafelblad behoudt zijn omvang
rotsvast en kwetsbaar tegelijk
en als ik het houten altaar dek
is het dan een stille omgang
of een hek met prikkeldraad
ach ik weet het, zoals ieder
er komt veel op je weg
maar er is meer wat je achterlaat;
het is de wet van het slijtend gewaad
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 30 oktober 2017
Geplaatst in de categorie: filosofie