preambule

ik moet mijn vlees nog schuwen
en mijn hart nog kloppend maken

in wat iemand ‘het bestaan’ noemt,
herken ik alleen het voorbijgaan

en het toekomen, het heden is van
provisorische aard, slechts kenbaar

als onbetreden smeltwater, achter-
gelaten tijdens een reis naar het

ruimteloze wormgat waar mijn lijf
zich doorheen wurmt, ik moet mijn

weefsel nog met een aanwezigheid
verweven en mijn tijd ontvouwen

entiteit

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 93