Tussenruimte
niets is echt zeker
het leven kan soms tornen
rafelig wordt de zelfkant
een wirwar van draden
steken worden vastgehecht
als een te strakke lijn
maar och, toch verkeer
ik vaak in soepelheid
lijkt het alsof ik ben
omhuld met zijde
dan spin ik garen
daarmee verstel ik
elke scheur die me belet
mezelf te zijn…
Zie ook: http://www.hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 2 januari 2018
Geplaatst in de categorie: emoties