razen in een waas
de waas van het moment
sluit velen van ons de ogen
het is de eigen wereld die telt,
vervloekt zij het mededogen
de tijd die men heeft
wordt nagenoeg opgegeten
door het zoete van moeten
hoe ik dat zelf ervaar
of hoe de ander dat beleeft
kunnen gedachten wel, doch
gevoelens onvoldoende meten
men loopt niet meer op blote voeten
van schoeisel is men vervreemd
we zoeken onze magen te vullen
met waarheden die niets onthullen
de mens is in 't geheel niet vrij, maar
gebonden aan structuur en natuur
misschien dat juist dat de bedoeling is,
de voorgeschiedenis blijkt immers van
lange duur en gecultiveerd met vernis
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 4 januari 2018
Geplaatst in de categorie: psychologie
Ware gevoelens worden overspoelt...
Knap gedicht.