inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.792):

Vrijbroekpark

Laat dit dan mijn moment zijn..
in een park op een bank met een boek
pel ik stuurse mandarijnen
en mijmer over hebben en zijn

Verstrooid speur ik in bladloze eiken
naar eekhoorns en ander gespuis
en word ik zeldzaam rustig
van de bomen en hun vriendelijk geruis.

twee eksters verborgen in het lover
kijken me schuin en sinister aan
zo van " jij hier zomaar te zitten
en er moet nog zoveel worden gedaan"

Verrekt toch die kleptomane vogels
hebben dit keer het gelijk aan hun kant
dus zet ik mij weer in beweging
en kuier door slijk en door zand.

zo gaat het wel vaker, dat wandelen
is zelden een misselijk idee,
Tot slot nog, ik ben een propere jongen,
de pellen neem ik met me mee.

Schrijver: koen Goovaerts, 14 januari 2018


Geplaatst in de categorie: psychologie

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 101

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)