Netgedichten

netgedicht (nr. 64.991):

Floodlight

Rimpelig maanlicht van de tijd
Wind fluistert een mooie melodie
Huiverende artiesten onder floodlight
Kunstenaars in het land en kolonie

Ogen die de diepste pijn verzwijgen
Breken toekomst open met licht dooraderd
Van kleur vorm weer gevoel energie krijgen
Gevoed leven wij door boeken gebladerd

Goddelijke poëzie die als een symfonie
Een mooie melodie de ziel bespelen
Onszelf terug vinden in elkaar zonder ironie

Liefhebben kwetsbaar kunnen zijn een cocon
Van zachtheid dat tussen gedachten schuift
Gelijk een bloeiende bloem gevoed door pokon