Netgedichten

netgedicht (nr. 65.161):

Voor Veerle, een jeugdvriendin

Een sneeuwwit tapijt over grauw land.
Daarmee is zij begraven, deze ochtend.
Pakken jeugdherinneringen bedolven
Onder een ijzige en podiumvaste zon.

Achter aangestaarde glasramen,
Als foto’s van toen, vloeiden tranen,
Jaren van levenstoneel achter de rug,
Herenigd in dezelfde kerk van toen.

Schrijdende voetstappen kraken de kern:
Flitsen van veel samen beleefde jeugd,
Het nu eeuwig missen. Achter het portaal
Laten we verweesd het uitgelezen verhaal …