inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.221):

de treurwilg

Het was me wel de dag zeg,
eerst zat ik met een ei
toen lag mijn schip op ramkoers
en kreeg het averij.

Mijn jongste dochter smeekte nog
loop niet in zeven sloten
daar is nog nooit een sterveling
een ons mee opgeschoten.

Nu lepelt zij haar soep leeg
en luister mee naar Bach.
Johannes die de passie preekt
hoe lieflijk toch, maar ach...

ik wou dat ik een treurwilg was
dan kon ik lekker gloomen
om 's avonds op het kerkhofgras
de maan zien op te doemen..

... sommige dagen... ...

Schrijver: koen goovaerts, 28 februari 2018


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 86

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)