Netgedichten

netgedicht (nr. 65.247):

aandacht

soms zei het jongetje
laat ik mijn lepel vallen
waarop de oude man
hem bekennen wilde
dat ook wel eens te doen

ook plas ik in mijn broek
sprak bedeesd het jochie
waarna lachend de man
hem verbazend weten liet
de mijne soms is ook wel nat

bovendien huil ik vaak
droefde toen het ventje
waarna de man op jaren
knikkend hem bekende
dat ook hij veel tranen kende

maar het ergste toch
sprak het baasje schuchter
zijn de grote mensen
die alsof ik niet besta
nooit mij aandacht geven

toen voelde hij de warmte
van rimpelende handen
met verschrompelde vingers
die zachtjes de grijsaard
op de zijne legde

de knaap zijn ogen kijkend
zuchtte hij begrijpend
tot zachtjes fluisterend
hij hem weten liet
ik weet wat jij bedoelt