inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.374):

Struikelstenen

De zon doet stenen schijnen
die met messing facelift
opvallend in het gelid staan
We maken pas op de plaats

Blinkend tussen doffe materie
haal je ze uit de massa
Reflectie startend als korte flits
wordt besef nu we er bij stilstaan

Ze flikkeren nu onder stil daglicht
Koele stenen die warm glimmen
Als karma generaties heen wortelt
Ricocheert het ook ver vooruit

In de zon van vandaag verbleken
Schaduwen van vroeger en nu
Stenen sprekend over gedode mensen
doen ons ons hoofd buigen

Het zijn geen scènes uit een horrorfilm
waarin men mensen raciaal keurt
vervolgens bestert en afslacht
als bestempelde beesten

's Nachts reizen er sterren tot ons
die allang in de tijd zijn verneveld
Struikelstenen gaan over sterrenmensen
die zochten naar licht in de duisternis

Schrijver: Eric Vervaet, 16 maart 2018


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 191

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)