inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.526):

Gevangen in daverende stilte

Haar emmer is tjokvol, haar kamer doodstil,
toch klinkt haar wil. Een heus oprechte vraag
van een goedhorende kwam tot in haar kelder.
De melder een vlizotrap naar de vliering zakte
alras klaar om te betreden haastig naar beneden.

Dan zijn er soms even die irritant piepende
dagen die tijd niet schragen, haar zich af
laten vragen ; zeggen ze steeds de waarheid
diep aankijkend tegen mij, over nesten en vogels
geluiden in april en mei, wat vertellen handen mij.

Ze had graag opgroeiend sterkere knieën
en flaporen om te zeilen gehad, de regels
taal echt zelf kunnen verstaan, grond willen
bemesten, zeker in een kinderkoor zingen en
springen op muziek zonder zich te bedwingen
later kraaienpootjes had ook niet gehinderd.

Maar haar emmer is vol, haar kamer stil,
ze draagt diepe rimpels en is bij lange na
nog niet gepensioneerd, zo jong oud van geest
op sommige dagen stomweg ietwat verweesd.
Hoge en sterke klanken komen op 't membraan
maar hoe spreek je verstomd een plotsdove aan.

De wereld zit echt vol mysteriën hoe klinkt leven.
Ze had je willen foppen op 1 april, opgroeiend
golven uit zee willen horen, desnoods scheelheid
en heuse flaporen om mee weg te zeilen gehad.
Nu is de hond aaibaar liefde naast de poes en rat
maar dat is dan dat, het lot die haar wens vergat.

... een kennis werd van horend plots doof, kende geen gebaren taal, hoe eenzaam is dan bestaan een vreemde zijn in je eigen lijf. ...


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 2 april 2018


Geplaatst in de categorie: kinderen

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 114

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)