Een zomerend boek
Op het terrasniveau
slaat het boek
de hand aan zichzelf:
“écriture automatique”,
niet eensluidend te lezen.
De zwoele bries verwaait
de verloste letters;
sommige op drift geslagen,
het stuifmeel achterna;
andere voorgoed verzonken.
Het boek waait de zomer lof toe
Het baadt in een gloed,
een zomerend boek.
Geplaatst in de categorie: jaargetijden