inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.580):

vergezicht

teruggebracht
tot een kaal
schema ben jij
op z'n grootst:
kwetsbaar en
sterk tegelijk

de rechte hoeken
van je gelaat
worden almaar
zachter als het
gezicht van het
kind dat je was

verstopt tussen
de woorden en
het zwijgen ligt
het afscheid
in jouw ogen
lees ik alles

je beweegt je
armen zachtjes
zijwaarts ze gaan
heel beheerst
omhoog tot je
het plafond raakt

na het ontwaken
weet je:
ik heb gevlogen
ik kan het!
het is de
vloeiende droom

die je over het
diep gevoelde
leven voert
het vergezicht
zal helder en
onuitwisbaar zijn

Schrijver: J.Bakx, 9 april 2018


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 157

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
11 april 2018
Emotievol gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)