Ten einde raad
Even leek er iets te horen
Altijd midden in de nacht
Ogenschijnlijk wat verloren
Of een wisseling van de wacht
En gewacht werd er slechts even
Er is zelfs bij stil gestaan
Tot ook deze paradox van ’t leven
Verder lijkt te zijn gegaan
Die dag stap je plomp aan boord
Van je eigen boot
Ontluisterend en ongehoord
Maar je houdt je groot
De lente ziet soms grijs
Meer najaar wordt het niet
Sommigen zeggen vroeg wijs
De zomer nog in ’t verschiet
Zouteloze dagen of weer zwaar bevlogen
De deur niet altijd op de klink
Elke leugen kan worden gebogen
Romantisch getint of platweg link
Wijsheden debiterend
Zo ga ik tegenstrijdig rond
Spitsvondig vermanend belerend
Een beetje ondeugend maar gezond
Gewoonte eer of plicht
Ik blijf er niet buiten
Ook naamloos en zonder gezicht
Zelfs niet door mij uit te sluiten
De zege van het ritmisch verzoek
En evolutionair instinct
Krijgt bijna tijdloos ongevraagd bezoek
Van hij die geestelijk verlinkt
Net wanneer je begint het te snappen
En er lucht van gaat krijgen
Op het moment dat je wil happen
Is er dat ongemakkelijke zwijgen
De anonieme kilte van de val
Misschien toevallig vooropgezet
Je voorvoelde het al
Viel precies buiten de wet
Achter website of fauteuil
Elke zucht een vlucht
Ga ik zelf niet geheel schuil
In deze dodelijke klucht
Soms zie je nog een horizon
En sprankelt er besef van leven
De vonk van hoe ’t begon
Het gevoel ’t duurt maar even
Dan blijk jij verbonden met mij
Maar samen nog niet geheel
En is het allergrootste wij
Reflecterend onderdeel
Een andere zelf geschreven rekening
Voor ‘t overweldigend bedonderen
Oorzakelijk of qua zegening
Is dat ik mij mag verwonderen
Het lijkt een serieuze persiflage
Een twijfelachtig aanzoek
Slechts afstevenend op blamage
Wanneer ik uitersten verzoek
Een blik die je verstaat
Dit moment verdoet geen tijd
De beste raad
Groet zonder spijt.
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: overig
lichtvoetige bespieg
98
Geef je reactie op deze inzending: