Netgedichten

netgedicht (nr. 65.751):

Stilte

het was als vuur
wij voelden het
alleen de warmte
ging ons voorbij

er waren geen vlammen
wel ongekende emoties
niet op een rij maar
in chaotische werveling

waarbij de een
snel de ander verving
om gaten te vullen die
alles zouden onthullen

het was stilte die
joeg door ons bestaan
het steeds laten gaan
van niet te raken zaken

waar is de stop
die de strop van ons leven
weer lucht zal geven
in een vrij kunnen spreken

met het geluid van breken
zullen woorden open gaan
hun talen laten weten en
voelen we de warmte weer aan