Netgedichten

netgedicht (nr. 65.888):

Kosmisch krabje

Bemoste treden prikkelen buiten
mijn bereik mijn fantasie
Hier is vergeten een koning

gestorven, een geest heeft hij niet
achtergelaten, een schat misschien
maar je zou alles moeten afbreken

om dat te weten te komen
en langzaam gaat het zo ook
wortel voor wortel, spriet

voor spriet, druppel voor druppel
regen, zon en vorst, leven, en dood
Ook die is tijdelijk, al duurt het

heel wat seizoenen om overwoekerd
geraakt uiteen te vallen en weg
te spoelen in een nieuw leven

Het is het gewone gekriebel
in de huid van moeder aarde –
te kort, niet de moeite waard

om er een hand naar uit te steken
voor een kosmisch krabje