Netgedichten

netgedicht (nr. 65.971):

Fata morgana

ik wil ze
hier niet
heb hen mijn
tanden laten zien
in de scherpe kammen
van het gebergte

ze doen snakken
naar adem op
hete glooiingen vol
klein gesteente waar
hitte de fata morgana
laat zinderen

zuurstof lijkt uit
de lucht gebrand
die verschroeiend
raspt door longen
zonder verkoeling
direct bij de hand

dit is ons land
al eeuwen in een
magische balans waar
de mens geen vat op
krijgt totdat een losse
helling naar beneden glijdt