Netgedichten

netgedicht (nr. 66.078):

Een volle bak violen

Een volle bak violen
op een zonbeschenen plek.
Zij strijken om uw oor te strelen,
tonen waar u echt van opkijkt.

Dissonanten? Nou nee.
Consonanten heten ze.
Ja, zij weten van wanten
als de strijkstok werkt...

Zonlicht strooit met prisma's.
Zij kiezen juist de kleuren.
Wensen Horen & Zien een wals?
Voilá: zij laten het gebeuren!

Zeker, u heeft ten dele gelijk:
Tsjaikovsky zeurt een beetje.
Op naar iets moderners...
Wat dacht u van een sabeldans?

Want de zon wordt nu toch heter.
Fel beweegt het strijkorkest:
een vrolijk gevecht van zon en schaduw
ergens in een tuin bij Echt.