Netgedichten

netgedicht (nr. 66.083):

Een kind

‘k Zit achterover op
m’n zomerstoel
onder de bomen
beschut tegen de hitte
echt lekker koel

Tussen de takken door
speelt subtiel de weinige wind
met de aan hem overgeleverde wolken
en ‘k besef er weer even naar
te kijken als kind

Een land een schip
een bloem een fabeldier
zie jij ze ook
ze knikt en glimlacht om
mijn kinderlijk vertier

Met dank aan de wolken
en de airbrushende wind
kan ik even dat invullen
wat wij nooit hebben gekregen
een zoon een dochter
een kind