inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 66.358):

OostvaardersPlassen

Een sneeuwvlokje vindt haar weg naar de aarde
en neemt achter zich
al haar broertjes en zusjes mee.

Ze dwarrelen en botsen
door de koude avondlucht
en komen uiteindelijk benee.

Met een donzen wit tapijt
wordt het groen van de natuur bedekt
en geluid gedempt.

In de verte, goed verscholen,
houdt een jager zij jachtgeweer
in de aanslag,
stevig omklemd.

Een hinde,
steekt haar natte neus snuffelend omhoog.
Er klopt iets niet,er dreigt gevaar!!

Het is haar hart dat niet meer klopt.
Door een kogel doorboord.
Zij is ter plekke neergestort en
heeft zelfs de knal niet gehoord.

Als slechts één van de 1830
kleurt zij de sneeuw rood.
Het was een keuze:
De kogel of de hongerdood.

Die hongerdood zullen wij niét beleven.
Zij,
worden nu door topkoks,
naar 5 sterren niveau verheven.

Gedrapeerd tussen
cranberries, spruitjes en gestoofde peer,
is zij op haar best:
Hét "zalige" van onze Kerst.

... Fijne feestdagen voor iedereen. ...

Schrijver: Juun Voorzaat, 20 december 2018


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 96

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
26 december 2018
ja is erg, en nu het toch zacht is, lijkt het niet nodig ze af te schieten
Naam:
Han Messie
Datum:
20 december 2018
Email:
hmessielive.nl
Een gedicht met heel wat dubbelzinnigheden. Zonde van al die herten... Worden ze toch voor kwellende hongerdood gespaard? Wrange gedachten om dankzij die gedode herten een zalig Kerstfeest te mogen beleven.
Goede zaken voor hotel en poelier…
Er zouden waarachtig weleens een paar wolven in Nederland mogen komen om de wildstand wat in toom te houden. Roofdieren zijn altijd nog betere faunabeheerders dan jagers.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)