inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 66.716):

Vogelvrij?

Beken tintelen
bronstige poriën op de huid,
dorstig naar de wortels.

Lente opent zich,
droomgebied ligt stroomopwaarts,
maakt naakt en verlegen.

Uiterste balans,
onbetaalbaar wat je kiest,
taal vervangt het evenwicht

Door gemorst bloed,
rivieren uit hun bedding treden
bloeit op in een woestijn.

Gedachten zijn van klei,
zich vormen uit alles of niets
die modellen worden vogelvrij

Deelbare verlangens,
halsreikend naar de liefde,
echoput van puur geluk?

... Illustratie: Bron: BorderliFe ...

Schrijver: Pama, 4 februari 2019


Geplaatst in de categorie: lightverse

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 59

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)