Netgedichten

netgedicht (nr. 66.829):

Kochaniaanse liefde

't Zijn je lippen niet, mijn lief
Geweken in een zoete welving,
Nodigend en zonder dwang
Samensmeltend met de mijne

Wat jouw beeld en aangezicht
Voorgoed in mij beklijven laat
Zijn je lippen niet, mijn lief
Als het intiemst van mijn geheimen

Evenmin is het je hand,
De mijne voelend in een streling
Teder strijkend langs mijn wang
Die het lont van liefdesvuur
In mijn hart en ziel ontbrandt

Ook je glimlach, even minzaam
En je haardos lichtgevlamd
Mogen wel mijn ogen strelen -
Al dat schoons kan niet verhelen
Waar ik 't diepste naar verlang

Wat is het dan, zul je me vragen
Vol ongeloof en ongeduld
Het is de liefde in je woorden
Die van binnen zich onthult
Als de meester van je daden
Daar wil ik naar blijven talen,
Mijn gevoel van jou vervuld.