inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.433):

de dag een bloem

mijn schaduw werpt een licht op de dag
ik ben opgestaan, en onder mijn lakens gekropen

wakker werd ik in een droom
vijf kinderen had ik, en stond aan het hoofd van een warm gezin
maar zo werkelijk als de nacht, wordt de dag nooit

geluk is een zwerende vinger; je weet dat het overgaat
maar de kwantummechanica verpestte het voor je
deeltjes, mensen, ze gedragen zich niet zoals je verwachten mag

is het een weeffout, of ben je gewoon gek?

mijn schaduw blijft licht op de dag werpen
tot ik hem pluk, tot ik hem pluk

Schrijver: Jan van Loosdrecht, 26 december 2019


Geplaatst in de categorie: individu

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 69

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)