Actus tragicus
De best mogelijke tijd,
Door viola da gamba's
Die voor het Sonatine
Bereidt zijn te sterven,
Ingeleid, verjongd zich,
Verwekt het spelende kind
En de jeugdige blokfluit
Op het doorleefde keerpunt
Van unisoon verscheiden.
Leren wij de gestage
Gang van het continuo
Kennen en dorsten plechtig
Naar talloze wijsheid, want
Zonder berusting is haast
Geboden, niet langer zijn
We verzekerd van een plaats
Onze honger te stillen.
Hoe somber klaagt het sober
Koor, hoe ongehoord het bast
De bond uit schorre tong en
Kelen van verkommering.
Dan onverhoeds springt manend
Traanbeladen de sopraan
Zingend tussen de partijen:
'Hoe vaak onmondige moet ik
Voor u mijn stem verheffen,
Nog is de dag die dagen
Kan vandaag nog niet voorbij;
Kom doe als de tenor
En stem nu in met mij, O!
Koor, haal toch ontbindend uit
Naar wat ons zo dwangmatig bindt,
Dit ostinato enkel
Scheept ook nabestaanden
Op hun uitvaart, schipbreuk lijdend,
In; de nagels zijn verroest,
Vermolmd het heilig wrakhout.'
... Naar Bachcantate BWV 106 "Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit (Actus tragicus)" ...
Schrijver: Waldo Sinestra19 mei 2020
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Bachcantate
81
Geef je reactie op deze inzending:
Mijn voorgangster heeft mij het gras voor de voeten reeds weggemaaid,
al had ik reeds gister badinerend en denigrerend geschreven.
Reeds lang geleden heeft Jan Rot zich bezondigd aan een moderne vertaling van de Mattheus.
Ik raad u aan de reacties op deze vergaand gepopulariseerde tekst
van het 'libretto' te raadplegen
alvorens een te weinig samenhangende terminologie te projecteren op een cantate die 'voor zichzelf sprekend' is als schone melodie!...