inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.246):

En overal zijn mensen.

Je keerde bij jezelf naar binnen.
Op de bodem vond je een brief.

Plukjes mensen, wind die door bomen ruist.
Een man die het midden houdt,
maar faalt in zijn poging.
Een dwarsligger die verhaalt over vervlogen tijd.
Een campingstoel, nat van Amstelwater.

Een poging om aan iets anders te denken.
Denk aan je veroveringen!
(er was altijd iets mis;
je zag jezelf in de weerspiegeling)

Waar is die paardenfluisteraar
die zich liefdevol een weg baant naar je oor
en zachtjes ademzegt dat je veilig bent?
Het is een Zij.

Waar is de heilige geest
nu heilig nog slechts een woord is?
Waar is God sinds Nietzsche?

Er is niemand hier, en overal zijn mensen.

Schrijver: Jan van Loosdrecht, 1 juni 2020


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 110

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)