En overal zijn mensen.
Je keerde bij jezelf naar binnen.
Op de bodem vond je een brief.
Plukjes mensen, wind die door bomen ruist.
Een man die het midden houdt,
maar faalt in zijn poging.
Een dwarsligger die verhaalt over vervlogen tijd.
Een campingstoel, nat van Amstelwater.
Een poging om aan iets anders te denken.
Denk aan je veroveringen!
(er was altijd iets mis;
je zag jezelf in de weerspiegeling)
Waar is die paardenfluisteraar
die zich liefdevol een weg baant naar je oor
en zachtjes ademzegt dat je veilig bent?
Het is een Zij.
Waar is de heilige geest
nu heilig nog slechts een woord is?
Waar is God sinds Nietzsche?
Er is niemand hier, en overal zijn mensen.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid