Muziek

Betoverd, stil zat ik te luisteren,
daar achter in die kerk, koud in mijn winterjas,
het orgel speelde, muziek die mij zo dierbaar was,
die aanzwol in het avondduisteren.

Mijn weemoed zwaar, geen dominee die dat genas,
steeds meer, als zijn woorden schalden,
door kerk en tegen wanden galmden,
begreep ik dat hij een sprookje las.

Als in droom, liep ik zwijgend dan naar huis,
eenzaam door verlaten lanen,
en voelde vaak de onbegrepen tranen,
dromend, soms opgeschrikt door ’t bladgeruis.

Waarom mijn ziel de weelde niet kon dragen
van de muziek, en niet meer verder vragen.

Schrijver: J.A.Jansen
5 maart 2021

jajtra151kpnmail.nl

Geloof

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60