Wolfmens

Er gaapt een gat in zijn buik
Een wolvenbek die niet gromt,
huilt of vlees verscheurt,
maar schreeuwt vanachter
dubbeldik glas, onhoorbaar
Het is de pijn die je opkrullen doet
in een foetushouding na de breuk
met een grote liefde
De pijn die strak staat als het touw
in een boog
Het is de pijn van niet vluchten,
de pijn van: kom maar op,
mijn uithoudingsvermogen
is tegen jou opgewassen
Het is de pijn van het eenzame kind
dat zich niet gekoesterd voelt
De pijn van een gebrek aan oxytocine,
een leven lang
Hoeveel lijden kan een mens verdragen?
Met hoeveel gratie kan hij zijn pijn doorstaan?
Hoe lang kan een bokser in de touwen hangen
voordat hij terugslaat?
Hoe sterk moet een mens worden
voordat het genoeg is?
De ziel is een wolk die alles in zich opneemt,
alles draagt
Maar het zal regenen, donderen en bliksemen,
en miezeren als de mildheid van de herfst
zich aandient
Vol begrip, vol wijsheid,
zal de boog ontspannen,
zal de zalf de ziel vinden,
en zal God voldaan op ons neerkijken

pijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 142