Netgedichten

netgedicht (nr. 79.934):

Een stad bezaaid met kussen

De stad ligt bezaaid met onze kussen
vurige zoenen liggen in plantsoenen
onze liefde wortelend in aarde
gewillig en zacht

maar ook onder bankjes in parken
vruchteloos naast lege koffiebekers
door ijskoude wind
de hoek in gedreven

mijn hart ergens op die parkeerplaats
tussen troosteloze ringwegen
hoogbouw in het lichtblauw
tuimelen en echoën onze gesprekken

Het kronkelig pad waar we struikelden
waar passie ons meenam
tot onbekende, ongekende hoogte

waar mijn wangen kleurden
als een esdoornblad
waar jouw zachte handen
een weg vonden over mijn rondingen

we liepen kriskras door de straten
zochten verlaten nissen
er kwam nooit iets tussen
liefste, de stad ligt bezaaid met onze kussen