Netgedichten

netgedicht (nr. 83.745):

Terugkeer naar het zelf

Enkele van mijn verwonde kindsdelen
worden opnieuw weer aangeraakt
in een ongezien stukje van mij
dat nu toch echt de aandacht vraagt

In een bijeenkomst mocht het er zijn
worden gezien en gehoord
meer door de ander dan door mij?
In mezelf blijft het onzeker

Toch gaat mijn zoektocht verder
naar de verbinding met dat deel
een innerlijk onbekende aanwezigheid
maant mij voort tot onderzoek

Het lijkt de enige weg
die er op dit moment toe doet
in een richting naar oprechte erkenning
van hetgeen latent in mij aanwezig ligt

Het klinkt waarschijnlijk vaag
en dat is ook niet zo gek
want de sluimerende dingen in ons
zijn soms een stilte voor de storm

En wanneer die wervelwind losbarst
onze emoties hevig beroert
stuwt deze wat nodig is gestaag
voor loutering naar het oppervlak

Tranen verzachten
het opgedane leed
brengen hernieuwde levenskracht
in verbinding met hetzelf