Alzheimers' lach

Al ben je oud, ik voel de pijn
van vergeten rituelen.

Jouw lach en hopeloze woorden,
zo leeg en anders als zij zijn,
ik kan ze niet meer delen.

Een klein gebaar is wat ik wens,
een flikkering in je ogen.

Het is het niets dat ik nu zie,
verdwenen gedachten van een mens,
zo stil en onbewogen.

De verandering, die zoveel verhult,
is die van vergeten rituelen.

Het is Alzheimers’ bestaan
dat de broze leegte vult,
die wij voortaan moeten delen.

Schrijver: Anna, 15 februari 2003

anna.hwanadoo.nl

Biografie van deze schrijver

Alzheimer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 13 stemmen 741