Regen
De engel zucht, ringen rond haar ogen
tranen... uit haar wolk ontsnapt als regen
beneden lijkt alles nog onbewogen
het droge land, niet te bewegen
Maar deze aanhouder wint
de grond gaat langzaam zuigen
en onder het droeve regenkind
gaan dankbaar bomen buigen
Alleen op haar wolk, die vertolkt
wat zij niet zeggen kan
kijkt ze tot het water kolkt
hoopt er stil het hare van...
planet.nlGeplaatst in de categorie: verdriet
Regen 3.0 met 7 stemmen 
884
884
Geef je reactie op deze inzending:
ik begrijp niet waarom je niet meer van die gedichten plaatst,
ik blijf hopen dat je het in de toekomst weer doet.