inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 2.930):

Altijd en overal

Mijn ziel voelt aan als nooit tevoren
herkent nu eindelijk compleet te zijn
gered door verstrengeling zonder pijn
of angst voor `t levenslang bekoren

In dit was ik al snel verloren
je liefde zwervend door dingen klein
die veelvuldig herkenbaar als rechte lijn
zijn getrokken tussen mijn slingersporen

tot zelfs het kaf zich van mijn koren
liet scheiden tot een fluisterend geheim
waarna geen stem meer luider klinkt

dan het stille pure dat ons omringt
en zich eeuwig herhaalt in omhelzende rijm
ja, ik wil je toebehoren

Schrijver: oepsie, 1 augustus 2003


Geplaatst in de categorie: huwelijk

3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 8.299

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
wilma
Datum:
30 augustus 2003
Email:
wilma.schapendonkhome.nl
Een huwelijk van twee kennissen, bijdrage aan het alom bekende boek, heerlijk internet surfen, en dan: een mooi gevoelig gedicht vinden. Wonderlijk, het is een man die het schreef, dat je in woorden zoveel kunt neerleggen.
Naam:
Alexandra Joosten
Datum:
20 augustus 2003
Email:
Alexandra_love_jeroenhotmail.com
Het is precies wat ik altijd al tegen m'n vriend had willen zeggen...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)