Ontknopt
Deze ogen kunnen doden
kijk me niet meer aan
De ijstijd in mijn nabijheid
is hopeloos bevroren
ik besmet besmeur verziek
laat me nu maar gaan
Dit is geen kalme zee
een drenkeling zul je zijn
gevangen in mijn doolhof
van voorgoed verloren
Dus ren nu het nog kan
bespaar jezelf de pijn
Doch dovemansoren horen
vaak dieper dan bedoelen
en blinde ogen kijken
veel verder dan we voelen
De warmte van je lach
ontknopt mijn stille hoop
Geplaatst in de categorie: emoties