inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.589):

Kerstkoor

Alsof een engel stroop in mijn oor giet

Hij belooft sneeuw in december
Dat de praal van de stilste nacht
Boven Brugge hangt
Als een bruidssluier
Weerspiegeld in het smaragd van haar wintergracht.

Eerst zien en dan nooit meer geloven
Want het blote oog is een bondgenoot
Tekent de krijtlijnen van wat kan.
Zoals een sterrenwachter van tien
Twijfelt aan Eden en het gouden kalf.

Kerst drijft nog ovenvers door de straten
Pronkend in het uitstalraam.
Geen hond herinnert zich Herodes
Zijn plechtig paleis
Waar handlangers graaien naar gerijpte trossen
Zich laven aan kamelemelk
Knagend aan een vetgefokte os.
Hij wenkt
Ze brengen hem dood en spelen en het lood zinkt in zijn zolen.

Het bloedbad leek wreed en ver
En toch...in het rijk van de rijzende zon
Verbergen de vrouwen hun lippen
Naaien hun schaamte dicht
Jagen schriftgeleerden stroom door ketters
Tot hun huid knettert.

De ster knipoogt al boven de koepels
Een zwijgende gids lonkt de klanten naar de tempel
Een pakhuis voor pakjes.

Gloeilampjes spreiden het helend licht
Spelen in het sneeuwkleed
Als in verpulverd glas.

Geef de radio een trap
Demp het gejank over granaten en gruwel
Draag de schotelantenne naar het stort.

Want nu heffen we het glas aan de Grote Markt
De barenswee van de Maagd verstomt
In een wervelend gedruis.

Schrijver: Wimper, 26 november 2003


Geplaatst in de categorie: kerstmis

2.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 3.857

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)