oedipus met uitgestoken ogen
de zon ontmant mij.
zij striemt mij met gulden roeden.
ze is wreed waarom toch?
ja, ik heb de kruik gebroken
languit gelegen in het riet
in Rimbaud’s dronken boot
maar waar en wanneer
zelfs de zon heeft het nooit geweten
toen horloges nog geen secondewijzers hadden
en ik zonder verrekijker op pad trok
het verleden deel was van het nu
de hengsten tijdig steigerden
en moeder bloedde iedere maand
zij gaf me de kruik die ik gebroken heb
en stuurde me met een hoofdknik
naar de bakker in het dorp
zij maakte vlierbessenconfituur
vitamines voor de grieperige winter
ik keek rechtstaand toe hoe
de potjes met paraffine werden afgedekt
de zomers waren onweerachtig blauw
duurden langer dan weken en maanden
ik deed er spleen op en andere kinderziektes
die ik zoals Baudelaire nooit ben ontgroeid
zo dus: waarom ontmant mij de zon?
striemt ze mij met gulden roeden?
the answer is blowin’ in the wind
Geplaatst in de categorie: individu