Als gedachten in gedichten worden gegoten laten we elkaar voelen wat er in het hart ligt besloten…

Wanneer je bijna bij het eindje bent dat je dacht te halen is er altijd een einde dat je niet kent, en loop je stevig te balen…

Een man oud en stram, dacht dat ie nooit aan de overkant kwam. De jochies langslopend in volle draf, dachten oh god die leeftijd wat een straf. Maar oud als ie was en geen haast iets te halen, dacht de man goh wat zullen die jochies van al dat gehaast balen.…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…

in spiegelend gebaar zag ik mij wonen in ons woordenthuis een dromen- waarmaak-huis een -elke- dag- speeltuin-in - zand - en -water verboden voor onbevoegden niet aanraken, niet voederen dat doen we zelf wel in onze schelpen woonde de zee wie is er bang voor Virginia Woolf riep je soms lachend jij niet we speelden uit en keerden thuis…

de ooievaar, de rammelaar en daarna snel gedoopt de basisschool, de pubertijd de mouwen opgestroopt een gladde ring, een hypotheek een blijde kinderlach de midlifecrisis, de golfbaan dan wenkt de herfstdag de stramme loop, verzorgingshuis verleden uitgewist gebroken blik, een laatste snik en daarna zakt de kist…

Kom, neem ruimte in, Welkom bij ons. Leef, en begin, Plaats je stempel. Kijk, leer van alles, Handel naar inzicht, Geef en begin, Richting de drempel. Ga, geef ruimte vrij Aan de volgende. Sterf en begin Over de drempel. Met een nieuwe opdracht? Op een wolk? Alleen de geest? Weer een stempel?…

U bent hier met twee, telt u mee? Wat u ook doet. De hond heeft gewaakt, vandaag was het goed. Uw eigen woorden (twee in getal) wapenen heel het heelal. Vandaag is het goed. Ik doe met u mee. Het beestje is zoet, ’t zijn er twee.…

Zachte voetstappen beroeren het zand. Voeten die wegzinken in het losse zand. Gevoelens van blijdschap komen los. Voorzichtig breekt het hart open. Ogen die stil glinsteren in de zon. Een lach doorbreekt de stilte van de dag. Stil ga ik zitten op een bankje. Het uitzicht op de zee is eindeloos van stilte. Zacht klopt mijn hart in een stroom…

stop de stilte in een klinkend woord dat men zachtjes zingend in de verten hoort uit de lage luchten van een stil verdriet dat veel verder dan de wanhoop ziet…

Ik neem jullie vandaag eens mee op zoek, Naar de o zo bekende zin uit het sprookjesboek. Te beginnen met Hans en Grietje en de heks in haar huisje, Met de al om beroemde tekst, knibbel knabbel knuistje. Of lezen we vandaag Assepoester met de boze stiefmama, Ach wie van ons kent het niet dat eeuwen oude melodrama. Dan hebben we nog de zeven lieve…

is dit poëzie vroeg zij voorzichtig ik las de tedere keuze aan geordende woorden en moest bekennen dat ik hier te maken had met een natuurtalent geen letter teveel woorden in cadans en zinnelijke zinnen die er om vroegen gelezen te worden zelf zocht ik in opperste verwarring vergeefs naar woorden dus knikte ik slechts bevestigend…

Je kunt het proeven Het geeft je alle troeven Je kunt het zelf maken Voorzichtig schreeuw je het van de daken In gezondheid kun je blaken In tevredenheid kun je goed vertoeven Gun het anderen die je raken Bied hulp aan hen die het behoeven Waardeer meer in het klein Leer je geest te verbreden Haal kracht uit je pijn De trap des levens…

ballon bidon bedot nee nee hij is niet zot maar hij kijkt de wereld anders aan omgekeerd en binnenstebuiten met scheve neus en snottemond in grijze wolk tegen de ruiten ’t is tijd nu - de blinden sluiten - om in zichzelf te rusten te gaan leven in pakjes dromen gebracht even niet meer om daarna weer…

Hier sta ik dan, hier sta ik aan je graf, Denkend aan vroeger, aan wat ooit was, Denkend aan om al wie ik vroeger gaf. Ik mijmer over lang vervlogen dagen, En over jou, hier begraven in het gras. Ik mijmer over nooit gestelde vragen. Hier sta ik dan, en voel een koude wind, En weet dat ik nooit een antwoord vind. De jaren, ze trekken veel…

hij zou begrijpen dat door je vingers glipt wat je handen niet vast kunnen houden wanneer alles om je heen lijkt te zwijgen hij zou je toefluisteren dat het een wordt met de wolken dat lied - dat van verlangen zingt en bladeren van bomen schudt ik ben daar ook - zou hij je zeggen zo beroerd door de adem van de wind roept alles jouw…

In dekbed opgebold lig ik hier opgerold, alles is fijn, niets doet pijn, de maan schijnt door het gordijn. Ik wil slapen slapen slapen er even niet meer zijn.…

Er is een waarheid die staat langs de kieren van sluitende muren met formules die bezweren de fictie op maat zonder dat duizenden zich wanhopig keren met dampend lokkend aas als lamme lammeren zo tam en toch de werkelijkheid de baas vertrouwen zij de wolf toe aan het lam.…

als een springvlo zap ik opgewonden langs digitale - poetisch sensuele woorden maar in de de opmaat naar 't orgasme verlang ik hevig naar wat eerder mij behoorde dus tag ik mij vol overgave - opnieuw in boekenwurm lees boeken die ik strelen kan -en zacht betasten liever een levende - ruikende - voelende boekenwurm dan 'n dooie cybervlo in…

Rode wijn met thee geschonken. Dronkenman met laag verzet. Harten die om deuren buigen. Cognac, nodeloos, koud gezet. 'Draag je mijn stukken?', hoort hij vragen. Onderwijl zijn ogen nat. Druppels langs een glas, een fles die ooit veel voller was. Dan in de verte, een waardeloos kermen, kreunen, dat met wijn en thee langs lege kelen schraapt…