11.367 resultaten.
Op zoek
netgedicht
2.5 met 6 stemmen
303 op zoek naar verloren voetstappen
die hier eerder moeten hebben gelegen
de omgeving in ogenschouw nemend
stapt hij vol overtuiging door
tot hij zich omdraait
z'n ogen toeknijpt om zich te richten op
steken zwarte vogels af tegen de
grijze lucht die niet veel goeds voorspelt
zijn achtergebleven hekken stille getuigen
onhoorbaar de schreeuwen…
De dood keert zich even
netgedicht
3.9 met 7 stemmen
347 waar de stilte
bijna tot ons spreekt
de wind zijn rust
over de aarde laat waaien
daar drijft leemte
wat naar de verte toe
bloemblaadjes zacht en licht
komen het droeve aaien
een vogel vliegt
rond het hemeldak
zingt met ongekende kracht
een hoopvol lied
grillige boomtakken
krijgen een glans door de zon
mistdruppels verdwijnen…
Ik heb de weg
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
439 Ik heb de weg alleen gelopen
vol met hobbels en kuilen met
stenen in elke vorm en kleur.
Ik zocht er naar antwoorden
uit mijn verleden die mij weer
nieuwe kracht zouden moeten
geven, voor nu en in het heden.
Het was een woordeloos zwijgen
tot ik plots warmte in mijn hart
naar binnen voelde stromen er
werd overspoeld met mijn emotie
die…
Ja,
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
307 sprak zij zacht
ik ga nu maar
het opvanghuis
wacht
ik laat niets achter
en geef lucht en licht
door aan hen die nog
wachten voor de poort
langzaamaan verdwijnt
mijn naam in de grond
van iemands hart
ik blijf weg
tot de laatste
strofe toegedekt wordt
trek mij nu terug
achter mijn verzen
ooit gedrukt
om lief te hebben…
Ontdaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
303 Aan J.
Weerloos verhuisd
naakt als een kind
in een glazen huis
weerloos bij het verlaten
en weerloos leven latend
ook al is het virtueel
in een dodelijk ritueel
vraag het maar aan
het altaar van haar liefde
waarin het geschreven staat
ik mis je.…
In de winter
netgedicht
4.3 met 15 stemmen
607 achter
mijn aangezicht
huilt het leven
machteloos
zo lijkt
en tijdloos van aard
om verlies
met pijn te verweven
heeft het gevoel
verdriet gebaard
de avond heeft zich
van de lente vervreemd
is in koude ondergedompeld
rest nog de troost
die aan het verlangen
blijkt uitgeleend…
de wereld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
236 de wereld draait maar door .
soms lijkt het voor jou stil te staan .
er gebeuren ook zoveel dingen tegelijk.
soms te veel
maar de wereld draait maar door .
hier een dipje daar een licht puntje .
de moed niet laten zakken ,
de draad weer oppakken .
soms heel moeilijk .
de ene keer is t makkelijker dan de andere keer .
maar doorgaan moet je…
De oude dichter
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
390 De oude dichter staarde voor zich uit
Vóór hem een onbeschreven vel
Mistroostig kromde hij zijn rug
De letters op zijn toetsenbord dansten
verward en wild
en braakten nog wat flarden
van onsamenhangende tekens
Een zilte traan vertroebelde zijn blik
De ziekenzuster zag het lijdzaam aan
en ze verdreef met haar zachte handen
de nevels uit zijn…
Tranen.
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
404 Tranen tussen je wimpers
twee kleine zilveren parels
die schitteren in het zonlicht
voort gekomen uit verdriet.
Maar door de zon gedroogd
die je weer laat kijken naar
het licht van een nieuwe morgen.…
Heimweeland
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
329 Het sombere heimweeland doet denken
aan de naderende winterstorm
een vreemde benadering van witte kou
je laat gedichten achter
geeft mij een glimlach
om te herinneren
en gaat dan terug naar jouw droom.…
Weemoed
poëzie
3.3 met 17 stemmen
5.119 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Vind je eigen ik
netgedicht
3.8 met 13 stemmen
406 En zo kom ik jou in het zoeken tegen:
gevonden, broos en zo verlegen.
Ver was je niet
ik lag verloren in je eigen hart
het is jouw verdriet dat mij niet ziet.
Met trage lome bewegingen verwijder je de damp
van de spiegel met je hand
waar het verborgen leven ligt verscholen.
Ontdek je een zweverig ik,
twee liefdevolle ogen,
dan…
(on)draagbaar
netgedicht
3.7 met 9 stemmen
345 de wind wervelt
door mijn avonden
wanneer ik terugkeer
naar het begin
de draden tussen
jou en mij
zijn beladen
en ik kan enkel lopen
met wapens
onder mijn ogen
gericht doet het mij schamen
is het een onvermogen
om jou in mij te dragen
of verdraag ik mijzelf niet
verdwaald in een verstand
vol mist
de dood zal mij
niet vroeg…
Herfstnacht in de Tuilerieën
gedicht
3.3 met 16 stemmen
6.691 Alle banken hebben hun gelieven
aan de moede scheemring toevertrouwd.
En zij huiveren diep in eigen hout
sinds de minnenden zich stil verhieven.
Nacht en regen. Soms een roep door 't woud
van een duif en het onhoorbaar klieven
van het duister, dat zich slapend houdt
om de laatste liefde te gerieven.
Verder niets. De nacht en ik…
Gedachten lezen
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
624 Emoties beklinken deze avond onverhuld
reeds verwachte einde van mijn ongeduld
je kunt mijn eerlijke gedachten niet lezen
hoeft mijn zuiver denken niet te vrezen
ik laat je gaan met die andere vrouw
in wetenschap dat ik nog van je hou
bewaar momenten van daarnet en toen
en geef je als afscheid een hartelijke zoen
al kun je gedachten niet lezen…
Cherubic Hymn
netgedicht
3.8 met 8 stemmen
351 hoe die ene stem
in echoklanken
zich tot een cherubijnen
lofzang kon verheffen
het stille
droeve plekje
in mijn vragend hart
wist te treffen
alsof innige armen
het wisten te warmen
een blijmoedigheid
in het bijna nacht
de glans van het baldakijn
bracht iets van geborgen zijn
* Bij een Byzantijns Kozakkenlied*…
De halsketting
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
301 De halsketting ligt in het doosje
slordig de ronde lijnen en over
elkaar heen, blauw is de ondergrond.
We hadden ons eerste afspraakje
en toen droeg je deze, je was zo mooi,
je benam mij m'n adem ermee, wist je
dat? Ik, lompe boer heb het niet gezegd,
nu kijkt die ketting mij zo stil aan, het
is haast niet te verdragen, mijn schat.
Ik…
zo stopt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
259 zo stopt het rijm
voor de woorden
klinken
die als lichten
aan de einder
blinken
om daar te stollen
in een lied
dat zowel de wolken
als de velden
in hun verlichte
eenvoud ziet…
in het land van ruïnes
netgedicht
3.7 met 7 stemmen
373 ik wil groot zijn
in het land waar ik van hou
mijn eigen ingetekende maat
staat pardoes wanneer ’t geluk
als klevend boter uit de hemel valt
het beste van het niet zijn
krast de staar van mijn netvlies
zoals ik ga - door een groot komkommerveld
waar ik de kleinste voor het laatst bewaar
overwinningen zonder zege
is als het grijs tussen…
wij lijden
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
312 wij lijden in
een kleine taal
waarmee ik zin
en rijm onthaal
om te denken in
mijn woord
wanneer het zeer
mijn lied verstoord…