Pijn

Pijn,
waarom voelt het toch zo naar en helemaal niet fijn.

Altijd steeds die eeuwige pijn,
waarom kan ik niet gewoon zijn.

Denk dan je hebt een keuze,
meerdere opties de keuze is er heuse.

Kies ik ervoor om slachtoffer te zijn,
of raap ik mezelf bij elkaar en gebruik ik deze pijn.

Pak ik al die kracht van die ‘vieze’ pijn,
gebruik ik deze om uiteindelijk blij met mezelf en content te zijn.

Positief is wat ik wil zijn,
dan altijd steeds die eeuwige pijn.

... Ik draag dit gedicht op aan mijn vader Jo geboren op 1 augustus 1947. Helaas is mijn vader niet meer onder ons, maar heeft hij een speciaal plekje gekregen dicht bij mijn hart <3
Hierbij wil ik ook speciale aandacht vragen voor de schrijver Jopie Breemer.

Jopie Breemer is niet zozeer bekend om zijn literaire geschriften, als wel vanwege het feit dat hij het eerste decennium van de twintigste eeuw het middelpunt was van de Amsterdamse Bohéme.

Zijn schamele behuizing, 'het Jopiehol', was de luidruchtige ontmoetingsplaats van uiteenlopende kunstenaars, wetenschappers en schrijvers.
Er werd voorgedragen, gezongen, gediscussieerd, geroddeld, geflirt en dat alles onder stille leiding van de zeer onderhoudende gastheer, die met een mild spottende opmerking hoogoplopende gemoederen kon sussen. Nooit schonk hij alcohol, er werd alleen water, melk en vooral thee gedronken.

Zullen we de landen in oorlog even gaan bellen en vragen of ze het stuk land willen ruilen tegen een 'Jopiehol'

Ter nagedachtenis aan de oorlogsslachtoffers <3, was het maar zo simpel. Ik heb liever een Jopiehol... ...

Biografie van deze schrijver

pijn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 17